گروهي از نويسندگان مسلمان، كوشيده‌اند، در حركات حين نماز اعم از قيام و قنوت و ركوع و سجود جنبه‌هايي از نرمش عضلاني و ورزش بدني را بجويند و آن را با نرمش‌هاي متداول ديگر كه منجر به استراحت و آمادگي عضلاني مي‌شوند، مقايسه كنند.

اما ديدگاه ما به آرامش عضلاني ناشي از نماز، از دريچه ديگري است. دانش پزشكي امروزه، به اثبات رسانده است كه اگر شخصي در ساعت حدود 10 شب بخوابد و حدود ساعت 5 صبح از خواب بيدار شود (يعني حدود 7 ساعت خواب) در ساعت حدود 1 بامداد، در بدن او برخي مواد شيميايي شبه مرفين كه به عنوان گروهي اندورفين‌ها و آنگفالين‌ها نامگذاري شده‌اند، ترشح مي‌شوند كه اين مواد اثر مستقيم بر روي قسمتهاي مختلف بدن از جمله عضلات اسكلتي دارند و منجر به راحتي و ريلكس شدن عضلات، در طول روز آينده براي فرد مي‌شوند .

اما چنانچه شخص در ساعت حدود 12 شب بخوابد و صبح روز بعد ساعت 10 صبح از خواب برخيزد (يعني حدود 10 ساعت خواب) اندروفين‌ها و آنكفالين‌ها برخلاف حالت گذشته افزايش ترشح كافي پيدا نمي‌كنند و در نتيجه اين امر، سبب مي‌شود با اين كه اين شخص حدود 3 ساعت بيشتر از شخص قبلي خوابيده است، از آرامش و استراحت عضلاني به اندازه كافي بهره‌مند نشود.

و درست به همين علت است كه هر چه خواب انسان بيشتر ادامه پيدا كند و مثلاً تا ساعت 10 صبح طول بكشد، احساس خستگي و كوفتگي عضلاني پس از آن بيشتر خواهد بود .

و اما فريضه نماز با اثر درخشان و بي‌نظيري كه در ايجاد بهداشت خواب دارد، در اين مورد نيز نقش بسيار موثري ايفا مي‌كند. چرا كه نماز صبح ضمن ايجاد الزام و وجوب براي سحرخيزي، انسان را خود به خود به سوي يك آرامش عضلاني ناشي از مواد شيميايي درون‌زا ، سوق مي‌دهد.

بزرگان عرصه علم و انديشه مانند استاد شهيد مرتضي مطهري نيز برنامه زندگي خود را بر مبناي خوابيدن در ساعت حدود 10 شب و برخاستن از خواب، حدود نيم ساعت قبل از اذان تنظيم كرده بودند ، تا از مواهب خدادادي و بي حد و حصر نماز، حداكثر فيض و بهره را ببرند.

ايستادن در حالت نماز باعث تقويت حالت تعادلي بدن شده و قسمت مركزي مخچه كه محل كنترل اعمال و حركات ارادي است را تقويت مي كند و اين عمل باعث مي شود فرد با صرف كمترين نيرو و انرژي به انجام صحيح حركات بعدي بپردازد. نماز قسمت فوقاني بدن را پرورش داده و ستون مهره ها را تقويت كرده و آن را در حالت مستقيم نگاه مي دارد.

برخي از كارشناسان معتقدند نماز خواندن تنها غذاي روح انسان نيست , بلكه جسم انسانها را نيز تقويت مي كند و آنها را در مبارزه با مشكلات روزمره ياري مي دهد . وقتي چشمها در حالت نماز ثابت مي ماند جريان فكر هم خود به خود آرام شده و در نتيجه تمركز فكر افزايش مي يابد. ثابت ماندن چشم باعث بهبود ضعف و نواقصي مانند نزديك بيني مي شود و به لحاظ رواني اين حالت باعث افزايش مقاومت عصبي فرد شده و بيي خوابي و افكار نا آرام را از انسان دور مي كند.

ايستادن در حالت نماز باعث تقويت حالت تعادلي بدن شده و قسمت مركزي مخچه كه محل كنترل اعمال و حركات ارادي است را تقويت مي كند و اين عمل باعث مي شود فرد با صرف كمترين نيرو و انرژي به انجام صحيح حركات بعدي بپردازد. نماز قسمت فوقاني بدن را پرورش داده و ستون مهره ها را تقويت كرده و آن را در حالت مستقيم نگاه مي دارد. تقويت احشاء و ماهيچه هاي شكم , حفظ سلامت دستگاه گوارش و رفع يبوست مزمن سوء هاضمه و بي اشتهايي از ديگر خواص نماز خواندن و ركوع در نماز است.

كارشناسان مي گويند در حالت ركوع ماهيچه هاي اطراف ستون مهره ها منبسط مي شود كه در متعادل و آرام كردن سمپاتيك موثر است. مدت زمان خواندن ذكر ركوع نيز باعث تقويت عضلات صورت و گردن ساق پا و رانها مي شودو به اين ترتيب به جريان خون در قسمتهاي مختلف بدن سرعت مي بخشد.

تنظيم متابوليسم بدن فراهم نمودن زمينه از بين رفتن اكثر بيماري ها از بدن , كمك به افزايش حالت استواري و استحكام مغز و بهبود ناراحتي هاي تناسلي و نارسايي هاي تخمدان از ديگر خواص ركوع در نماز است. سجده نيز ستون مهره هاي بدن را تقويت كرده و دردهاي سياتيك را آرام مي كند. سجده علاوه بر از بين بردن يبوست و سوء هاضمه ,پرده ديافراگم را تقويت كرده و به دفع مواد زايد بدن به دليل فشرده شدن منطقه شكمي كمك مي كند.

سجده همچنين باعث افزايش جريان خون در سر شده كه اين امر با تغذيه اين غدد باعث حفظ شادابي , زيبايي و طراوت پوست مي شود. حالات سجده به واسطه باز شدن مهره ها از يكديگر باعث كشيده شدن اعصابيكه قسمتهاي مختلف بدن را به مغز وصل مي كند,شده و اين اعصاب را در يك حالت تعادلي قرار مي دهد كه اين عم براي سلامت انسان بسيار حائز اهميت است سجده باعث آسودگي و آرامش در فرد شده و عصبانيت را تسكين مي دهد.

استحكام بخشيدن و تقويت عضلات پاها و ران ها، كمك به نفخ معده و روده، بهبود فتق، از خواص نشستن بعد نماز است. روشن است كه نماز فلسفي خاص خود را دارد كه معراج مومن و مايه قرب به حق است و آن را بايد فقط براي خداوند تعالي خواند و نه به انگیزه فوايد و آثاري از اين دست ولي آگاهي از اين دست نظرات علمي نيز مي تواند براي برخي مفيد باشد.